Au pèr de noste montanha, u païsa s'ahoelhè;

Tot en lauran sa campanhe, tau monde que saunelhè:

Lhevat lo matin de d'ores, tiran leït tau romadje,

Despuch vint ans trivalhabe shens hàr u gran tapadje.

 

E lo païsan, darrèr lo boeu qui tira,

Cochat sus la charrue,

Au cap d'eth soc que vira,

Tot en pensan "B'eï trista la méa bite!

Que deu estàr plasér, a dus, de trivalhàr!"

 

U sé que's decidè, partir que calè

"Companhe",disè lo praube omi,"e trivalh que trovereï !

A pér, sus camins que partechi, huros, lheu que sereï

Aus vésis qu'at cau diser, cambiar que savereï!"

 

E lo païsan , qu'eï bachat au biladje

Ta diser a sus amics: "que voï hàr lo gran viadje !

Qu'eï tot venut, jo qu'eï fenit de'm planher,

Lo pais que's morech, adiu noste montanhe!"

 

Totun, qu'arrivè ta la vila, ombrèr que bado;

Que trovè ue henne, au bonur que crego.

Mes u sèr, en la maïson, arrè meï no trovè,

Nat sos, nade henne, au pais que tournè.

 

Quoan lou paysa arribè au pais

Lou mounde que l'espiabe toustem coum u amic.

En tribalhan, a soubre de couradye,

Au pède la mountagne, que hen u maridadye.

 

Lo païsan

Paraulas & Musica : Bernard Boué

 

 

 

 

Télécharger en format imprimable

- Paroles / traduction / partition / accords